‘Op een dag zal de ene helft van de westerse wereld in therapie zijn bij de andere helft, en die andere helft is zelf weer in behandeling bij een hulpverlener, zodat het erop neerkomt dat een groot deel van de mensheid tegen betaling bezig is de ander te genezen van een fysieke of psychische aandoening. Dankzij wat cursussen en een wetenschappelijk klinkend etiket, hangt rond de dienstverleners een medisch aureool, van psychodynamische coach tot craniosacraaltherapeut.
Of het nu door het inmiddels ingeburgerde EMDR, door homeopathie of door regelrechte kwakzalverij is, de coaches, counselors en consultanten beloven een vorm van heling. Behalve dat de wildgroei aan amateurgenezers een tekort van de reguliere geneeskunde verraadt, is het de vraag hoe schrikbarend deze ontwikkeling is. Ik ben ervan overtuigd dat veel somatische en psychische klachten aanzienlijk verminderen of zelfs verdwijnen alleen al door de persoonlijke aandacht van iemand met een welluidend stempel. Het is hoogstens alarmerend dat steeds meer mensen bereid zijn daarvoor te betalen.
De Engelse schrijver Olivia Laing is ook toegerust met zo’n ‘Mickey Mouse-diploma’ zoals haar vader het noemde. Ze had jarenlang een praktijk als natuurgenezer totdat ze rond haar dertigste inzag hoe complex het menselijk lichaam is en dat de precaire samenhang ervan door de geringste interventie verstoord kan raken. Ze durfde zich er niet langer medisch mee te bemoeien, gaf haar werk als kruidendokter op, en was vervolgens enige tijd literatuurredacteur bij The Observer.‘
Lees het volledige artikel in de Volkskrant van 27 augustus.